Τι θα γινόμαστε
αν δεν ξαναγεννιόταν συνεχώς το τίποτα
Πώς θα χαράζαμε τα περιγράμματα
του εναλλασσόμενου εαυτού μας,
πώς θα επινοούσαμε την αφή
ν' αγγίξουμε τους άλλους,
πώς θα' χαμε να γεμίσουμε
τον κόσμο μας που αδειάζει ?
Τι θα γινόμαστε
χωρίς την αναβίωση του τίποτα
χωρίς την επιβίωση του κενού ?
Με το κενό φτιάχνουμε περίτεχνους λαβύρινθους
όπως ο Δαίδαλος έφτιαχνε τον δικό του
μήπως και λευτερώσουμε απ'τα βάθη τους
έναν αθέατο Μινώταυρο.
ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ ( Η ΝΕΑ ΧΑΡΑΞΗ)
2 σχόλια:
"Ανθισμένες αγκαθιές κι αρώματα πάλλονται στο αντίθετο της θλίψης..."
Στο ίδιο μήκος κύματος για άλλη μια φορά...κι αλήθειες στους στιχους ανθίζουν τις νύχτες..κι όπως είπε
κι ο Βερλαίν: «Προχώρα, μόνο η καρδιά μας ξέρει τι είμαστε».
Τρυφερό φιλί.
..............
άλλοτε έτσι..άλλοτε λίγο διαφορετικά!!
Φιλιά και την αγάπη μου
Δημοσίευση σχολίου