ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ

Εκκωφαντικές πράξεις, άηχες οπισθοχωρήσεις,  

λόγια συγχωνευμένα στη σιωπή.

'Ολα αυτά που δεν έγιναν, που ειπώθηκαν 

και δεν βρήκαν αντίκρισμα,

δίχως να διαπραγματευτεί κανείς με τις απώλειες.

Στο βιβλίο των αντικατοπρισμών 

ο λαβύρινθος εξοστρακίζει τη μορφή του.

Είμαι αντικείμενο παρατήρησης στην κλεψύδρα,

όπου η άμμος σχηματίζει λόφους 

εμποδίζοντας τη συγκατάθεση να είμαι ελεύθερος.

Σε συγχωρώ...

Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω στη φιλόδοξη

αυτή κιβωτό που δεν έχει οριοθετηθεί

και οι τέσσερις πλευρές της φυλάσσονται από τον Εκκλησιαστή-

όχι, δεν μπορεί τα πάντα να είναι μάταια.

Πόση δύναμη μπορεί να συσσωρεύει μέσα του κάποιος,

όταν ο φόβος του αδιέξοδου φωλιάζει σε κάθε του βήμα,

ακούγοντας τον ψίθυρο της δειλίας του?

Ακολουθείς το μονοπάτι που κάποτε άνοιξαν αρχέγονες δυνάμεις

με το στυγερό ράμφος της αυγής

να σε τραυματίζει στο τώρα

κρατώντας τις παρτιτούρες του χρονοδιαγράμματος.

'Ακου με λοιπόν. 

Δεν υπήρξα ποτέ κυνηγός οραμάτων -

όσα αγάπησα

πρώτα βεβήλωσαν τον εγωισμό μου 

κι ύστερα καταστάλαξαν μέσα μου.

Προσκολλημένος στον άγνωστο αυτό πλανήτη

η ζωή σου είναι η αυλαία της δράσης του,

εξασφαλίζοντας δυναμικά το ρυθμό μέσα στην αβεβαιότητα,

όπως  όταν κοιτάζεσαι στον καθρέπτη

κι είσαι μονο αυτό το κομμάτι που φαντάστηκες πως άντεξε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ  (Τα όρια του λαβύρινθου - 2008)