Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

H ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ?

Οι όσες περίτεχνες ουτοπίες ακούραστοι καλλιεργήσαμε
μας εγκατέλειψαν νωρίς προδομένες κι αδικαίωτες.

Στρατολογούν από τότε καινούργιους οπαδούς, με την ελπίδα
ότι θα βρουν κάποιους γενναίους ιδαλγούς να τις στηρίξουν.

Ομως κι εκείνοι, νιώθοντας άβολα κι ανέτοιμοι για οράματα,
διαλέγουν άλλους στόχους προσιτούς και γρήγορα τις ξεχνάνε.

Μετέωρες έλκουν ξανά κάποιους ανύποπτους προσήλυτους,
άλλά κι αυτοί αμήχανοι σπεύδουν να τις απαρνηθούν.

Κάποτε ανέστιες οριστικά και μες στ'αζήτητα του κόσμου
βρίσκουν καταφυγή και νόημα στ'ανθρώπινα απωθημένα

και τότε ανακαλύπτουν και οικειώνονται απρόσμενα
παράδοξα πλούσια όνειρα που δεν γνωρίζουν όρια.

Τώρα, σαν αρχικοί γεννήτορες, ας μην αναρωτιόμαστε
για την τύχη τους : 
εκεί διαπρέπουν τελικά ακούραστες

σαν άπιαστα, ανέφικτα ιδανικά κι αλώβητες επιβιώνουν.

Βασίλης Καραβίτης (ΒΙΟΣ ΑΠΟΡΗΤΙΚΟΣ-2005)



8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με ακρωτηριασμένα όνειρα πώς να σ αγγίξω μνήνη/Πληγή στον ουρανό ή λαμπηδόνα του φωτός...
Ελένη Χωρεάνθη
Ο Ύπνος τών μεσημβρινών ωρών,εκδοσεις Φιλιππότη 2004

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Με αγάπη ΧΡΥΣΗΙΣ

AERIKO είπε...

Προτιμώ ένα σκοτεινό παραμύθι απο ένα φωτεινό παραμύθιασμα.Όσον αφορά τις ψυχές προτιμώ σταθερά αυτές που επι του παρόντος ανατριχιάζουν αντέχοντας κι επιμένοντας να το παλεύουν αξιοπρεπώς ακολουθώντας το μονοπάτι εφ ω εταχθην.Αυτό της μοναχικότατης ανθρωπιάς κόντρα στις ανάλγητες πραγματικότητες.
Χαμογελαστή Καληνυχτα και Καλό Μήνα με την αγάπη μου πάντα.!:))

Ανώνυμος είπε...

"Κάποτε ανέστιες οριστικά και μες στ'αζήτητα του κόσμου

βρίσκουν καταφυγή και νόημα στ'ανθρώπινα απωθημένα"

Και αυτή είναι η μοίρα τους; η δυνατότητα τους να μπορούν να συνεχίσουν να ζουν;

Όμορφο το τραγούδι και το βίντεο...

Καλο ξημέρωμα καλό μου

XRISTINA G.V. είπε...

Σέρνομαι ανάμεσα σε λάμψεις
που αγκυλώνουνε
Κι εκλιπαρώ τη νύχτα να'ρθει
να ελεήσει.
Το μόνο σκοτεινό για τη συνείδηση
Δεν είν'η ασύλληπτη σκηνοθεσία
της φύσης
Μα ενός μυαλού το αδηφάγο άδειο
Η ωραία κι ασύλητη μονή
του μηδενός.
Α.Φωστιέρης
Ψυχορραγία-ΤΟ ΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ-1987
...........................
"Πληγή στον ουρανό ή λαμπηδόνα του φωτός..." Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος,γι'αυτούς που τίποτα δεν τους χαρίστηκε..γι'αυτούς που και τα όνειρα εξαργύρωση ζητούσαν..
Καλό μήνα και σε σένα, Χρυσηίς
Ομολογώ ότι με μπέρδεψες λιγάκι σήμερα.Είχα συνηθίσει άλλη "προσέγγιση" από εσένα..
Με αγάπη
Χριστίνα

XRISTINA G.V. είπε...

Οι πλάνες Μαρία μου, άλλοτε σκοτεινές άλλοτε φωτεινές,απαραίτητες τελικά για αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν τη "Μαθητεία της Αλήθειας".
Πολλά Φιλιά από τον Βορρά..:-))
την αγάπη μου σταθερά,
Χριστίνα

XRISTINA G.V. είπε...

"...Βάζοντας τα λουλούδια στο νερό
δεν μεριμνάς.
Τους λες το πρώτο ψέμα
να ονειρεύονται τ'απελπίζεις".Κ.ΔΗΜΟΥΛΑ
......................
Οδοιπόρε, το άπιαστο, το ανέφικτο, με την εμμονή της εκπλήρωσης τρέφονται και είμαστε εμείς που το τοποθετούμε στη πιο περίοπτη θέση μέσα μας..χρειάζεται αντοχή ψυχής για να γκρεμιστεί..
(Αν και κατανοώ πλήρως το πνεύμα σου, είπα, να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου ή μάλλον του "ποιητή"):-))
Πολλά Φιλιά
Χριστίνα

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλησπέρα
στο μπλογκ σου δεν έχω διάθεση να σχολιάσω.
Χαλαρώνω και αισθάνομαι όμορφα που η αισθητική και η ευαισθησία εξακολουθούν να συνυπάρχουν...
Πολλά φιλιά!!

XRISTINA G.V. είπε...

Στέλιο μου,
ξέρω ότι και εσύ όπως και εγώ μιλάμε μόνο όταν ότι έχουμε κάτι ιδιαίτερο να πούμε..δεν είναι ποτέ προϋπόθεση αυτό!
Πολλά φιλιά και να περνάς καλά