Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

ΔΟΛΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΣΙΓΟΥΡΙΑ


'Οπως το τραίνο με μπουμπουνητά στο τούνελ
Αγκομαχώντας χρόνϊα βρογχίτιδα κι αρθριτικά
Πιστεύοντας ακόμα σ'ένα πεπρωμένο από σκουριά και σίδερο.
Πιστεύοντας πως τα ταξίδια έχουν προορισμό
Τον φωτεινό σταθμό το αδίσταχτο φρένο.


Ακολουθώ τις ράγες που θαρρώ με εντελέχεια
Οδηγούν στην ψυχή μου. Υπάκουσα
Κλειδούχους και σφυρίχτρες με πηλήκιο
Γνωρίζοντας τη νομοτέλεια της υποταγής που υπόσχεται
Δικαίωμα στο γέλιο και τη χλεύη. Αντάλλαξα
Τον άνεμο με χώμα,σκότωσα
Το έμβρυο της έκπληξης για κάτι αειθαλές
Με την ελάχιστη ελπίδα πως το ανέλπιστο
Θέλει δολώματα από σιγουριά για να τσιμπήσει. Αστόχησα.


Βγες κοίτα λοιπόν το αμετάθετο άστρο
Τη νύχτα κοίτα πως το περιβάλλει
Θάλασσα έρεβους
Τον σεβασμό του έβενου γι'αυτή τη μικρή
Ακινησία φωτός.
Όμως κάποτε, ναι,
Σε κλάσματα αιωνιότητας το ακίνητο
Θα τιναχτεί απ'τον ύπνο της μοίρας του
Και
Με διάττον λεπίδι βουβής αστραπής
Θα ξεσκίσει
Τη μαύρη κοιλιά
Της γιαγιάς βεβαιότητας.


ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ (ΤΟ ΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ 1987)

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πάντα τα τρένα που θυμίζουν το ταξίδι... αυτό που δεν κάναμε αλλά περισσότερο αυτό που κάνουμε στη ζωή. Περνάμε από διάφορες τοποθεσίες, αγγίζουμε, αγγιζόμαστε, νιώθουμε μας νιώθουν... το θέμα είναι δεν γνωρίζουμε τον προορισμό του ταξιδιού ... οδηγούμαστε οδηγούμενοι...

Υπέροχο το επιλεγόμενο κείμενο.

Καλή ξεκούραση καρδιά μου... Φιλάκια.

XRISTINA G.V. είπε...

..'Ομως, ποτέ μα ποτέ καθοδηγούμενοι, Λεωνίδα μου...
Ενα υπέροχο τριήμερο να έχεις!!
Με αγάπη,
Χριστίνα

Διάττων είπε...

Ενα μεγάλο ευχαριστώ για το βίντεο (με τους Χατζηδάκη και Καβάφη) που μου έστειλες...

AERIKO είπε...

"Τι άγρια τραγωδία η τελειότητα...
Τη νύχτα ανάσκελα σ'ένα τσουβάκι άστρα Καπνίζοντας τη μοίρα μου βαρύ τσιγάρο νιώθω πως είμαι ο αμνός της μοναξιάς Η ευδαιμονία του κενού με συγκλονίζει....είμαι ένας ούριος άνεμος λοιπόν κι ένα καράβι ή ένα μισοτελειωμένο ποίημα που αδιαφορεί για το ταξίδι του στο μέλλον."Αγαπημένος Φωστιέρης.

Καλό Μήνα Χριστίνα μου με πολλές ταξιδεμένες διαδρομές ψυχής.Τρυφερό φιλί.! :))

XRISTINA G.V. είπε...

Πίστευα ότι θα σ'ενδιέφερε να το δεις. Χαίρομαι που σου άρεσε!!
Καλή σου νύχτα, Διάττοντα!

XRISTINA G.V. είπε...

Τραγωδία η τελειότητα...αυτό το κρατάω Μαρία μου!!
Πολλά φιλιά και ένα υπέροχο πρώτο μήνα της 'Ανοιξης!!

Διάττων είπε...

Ξέχασα να εκφραστώ θετικά και για το ποίημα που επέλεξες. Δεν πειράζει, πιστεύω, μπορώ να δευτερολογήσω...

XRISTINA G.V. είπε...

:-))) !! καλέ μου Diatton,(ή μπορώ να σε λέω Σπύρο?)
Είμαι από τους πλέον "σιωπηρούς" αναγνώστες ακόμη και σε δικτυακούς τόπους που εκτιμώ και επισκέπτομαι συχνά..όχι βέβαια γιατί σνομπάρω ή κάτι τέτοιο..απλά,μιλάω όταν πραγματικά έχω κάτι να πω.Πολλές φορές ένας απλός χαιρετισμός είναι ουσιαστικότερος από λόγια ..για τα λόγια...
Χαίρομαι πάντως για την αφορμή που μου έδωσες, μια και ο δικός σου χώρος είναι από τους αγαπημένους μου και ομολογώ ότι πολλές φορές αισθάνομαι λίγο άσχημα όταν φεύγω από εκεί "αμίλητη"!!
Καλό σου βράδυ και τα λέμε,
Χριστίνα