Δεv ξέρω πια τη νύχτα φοβερή ανωνυμία θανάτουΣτο μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων.
Εσπερε φρουρέ για να λάμπεις πλάι, στο ουρανί
Αεράκι ενός νησιού που με ονειρεύεται
Ν' αναγγέλλω την αυγή από τα ψηλά του βράχια
Τα δυο μάτια μου αγκαλιά σε πλέουνε με το άστρο
Της σωστής μου καρδιάς : Δεν ξέρω πια τη νύχτα.
Δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ' αρνιέται
Καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ' άστρα
Η έχτρα μου είναι περιττή στους δρόμους τ' ούρανού
Εξόν κι αν είναι τ' όνειρο που με ξανακοιτάζει
Με δάκρυα να διαβαίνω της αθανασίας τη θάλασσα
Εσπερε κάτω απ' την καμπύλη της χρυσής φωτιάς σου
Τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ -Ι
2 σχόλια:
"Πιο κοντά στο Φως
Υπάρχει ένα χαμόγελο που πληρώνει τη φλόγα....
Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ.
Μα ωστόσο λάμπει."
Υπεροχες εικονες ντυνουν ενα πολυ αγαπημενο τραγουδι.
Πολλοι οι δρόμοι της ζωής.Ευτυχισμενοι οσοι χαραζουν τα μονοπατια της και μονοδρομουν τα ονειρα της.
Καλο Ξημερωμα Χριστινα μου.Το θαυμα
ειναι αυτο εδω το ιστολογιο.Να περνας καλα και να χαμογελας.
Την αγαπη μου.:))
"..Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.." Ν.Καζαντζάκης
Μια υπέροχη και ηλιόλουστη Κυριακή εύχομαι να έχεις Μαρία!! (Εδώ εχθές το βράδυ οι καταιγίδες δεν είχαν σταματημό...)Την αγάπη μου!!
Δημοσίευση σχολίου