Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ

Και μένει στον κόσμο το ελάχιστο
Αυτό που δρώντας πάλι φορτίζει τις ψυχές
Ανακυκλώνεται φουσκώνει το άσπρο φως
Εδώ σημαίνεις εκεί πλέον είσαι αφανής
Αμετάκλητα όνειρα αποτρόπαια σφραγίζουν
Πώς να υπερβείς το σώμα σου με λέξεις
Λίγο το φως, βαθύ σκοτάδι
Και περιστρέφει ο έρωτας τις ψυχές
Τις χαράζει

Δε μιλιέται, σιωπά και μας καταδικάζει
Ενώ το είδωλο στον καθρέφτη είναι ένας άλλος
Και βλέπω στο χαμηλό νερό με τη σελήνη πάνω,
Έζησες για ένα τίποτε;
Πολλούς βρήκαν στη γύρα τα δρεπάνια
Προτού δοθεί απάντηση

Όχι γι' αυτά τα συντελεσμένα
Αλλά για κείνα τα άλλα που δεν έγιναν
Κι όλα βουλιάξαν στο αίμα
Πικρή εποχή, μίζερος αέρας
Έρημα πρόσωπα, τυφλό παρελθόν
Και το παρόν πιο θλιβερό κι απ' τη σελήνη
Περισσότερο μάταιο κι απ' το θάνατο
Σύντροφοι άλλης υποσχεμένης ζωής
Ενοχή πράξεων ανατρέπει το δοσμένο νόημα
Κόκκινη σημαία απελπισμένο σύνορο ονείρων υποστέλλει
Σε ποιο μουσείο αυτή που σάρωσε εξουσίες
Χέρια την αναρριπίζουν στον άλλο αιώνα
Απρόσιτες μάνες θηλάζουν στόματα οργής
Θάλασσες και βράχοι μνήμες προσωπικής χαράς

Θάλασσες τώρα βούρκοι, φιλτραρισμένα υπερκέρδη
Και φέγγει βαλσαμωμένος ήλιος δειλινού
Εδώ χωρίς απόφαση μένεις χωρίς φωνή
Σ' ανένδοτη προσαρμογή
Κι ό,τι έχει κατατεθεί ούτε ο θάνατος αναιρεί
Στο τώρα και στο πουθενά
Και συγκρούονται κι αναπαράγονται κι αλλάζουν

Αλλού δεν έχει Τέλος μένει στον κόσμο το ελάχιστο
Αυτό που δρώντας φορτίζει τις ψυχές.

ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΜΑΡΚΟΓΛΟΥ

2 σχόλια:

AERIKO είπε...

"Ανοίξαμε τις φλέβες μας και κύλησε η σιωπή στο ίδιο τάσι.
Τώρα είμστε πια δικοί της και το δικό της τραγούδι λέμε,με τις ανάσες μας που σκαρφαλώνουν ώς το ύστατο λαχάνιασμα και με τα δάχτυλα που ψαύουν το κορμί της νύχτας." Αργύρης Χιόνης.

Όμορφο βραδυ και Καλό τριήμερο
γεμάτο χαμογελαστές στιγμές.
Την αγάπη μου.:))

XRISTINA G.V. είπε...

ένα καλό βράδυ εύχομαι και από εδώ!!