Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ


Ισκιοι βουβοί αραγμένοι στη σκάλα
Μάτια θολά που κράτησαν εικόνες θαλασσινές

Κύματα με τη γλυκιάν αγωνία στην κάτασπρη ράχη

Γυμνός κυλίστηκα μέσα στην άμμο μα δεν υποτάχτηκα
Και δεν αγάπησα μόνον εσένα που τόσο με κράτησες
Οπως αγάπησα τα ναυαγισμένα καράβια με τα τραγικά ονόματα
Τους μακρινούς φάρους,τα φώτα ενός απίθανου ορίζοντα

Τις νύχτες που γύρευα μόνος να βρω το χαμένο εαυτό μου

Τις νύχτες που μόνος γυρνούσα χωρίς κανείς να με νιώσει
Τις νύχτες που σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αυταπάτη.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ


2 σχόλια:

AERIKO είπε...

Tη νυχτα που πεθανε κι η τελευταια μου αυταπατη ειχα το κουραγιο να σιγοτραγουδω το τραγουδι που σου αφηνω αποψε εδω μαζι με την καληνυχτα και την αγαπη μου.:))


Υπάρχει ψηλά εν' αστέρι
το πιο λαμπερό τ' ουρανού
Μαζί του μιλάω και παίζω
αν θέλω τα βράδια

Αν νιώθω μονάχος το ξέρει
κι ανοίγει τις πόρτες του νου
Γλυκά με χαϊδεύει με φως
και μου δείχνει σημάδια

Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις

Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις

Η μνήμη σαρώνει τη σκέψη
κι ο χρόνος που τραβάει το χαλί
Αυτό που επάνω του χρόνια
σκυφτός περπατάω

Μα εσύ αστεράκι μου ξέρεις
το πώς έχω φτάσει ως εκεί
μια νύχτα του Οκτώβρη το φως
μου χαρίζεις και σπάω

Καληνύχτα αστέρι...

Καληνύχτα αστέρι, καληνύχτα αστέρι
καληνύχτα αστέρι, λαμπερό τ' ουρανού

XRISTINA G.V. είπε...

η μνήμη σαρώνει τη σκέψη
κι ο χρόνος που τραβάει το χαλί
Αυτό που επάνω του χρόνια
σκυφτός περπατάω..
ευχαριστώ για τις πολύτιμες λέξεις σου Μαρία...το τελευταίο καιρό νομίζω ότι δεν μου φτάνει όλο το κουράγιο του κόσμου...
καλό βράδυ νάχεις! με αγάπη