Και μες στο απόλυτο σκοτάδι θα σε συναντήσω, φίλε.Ήρωα που πέθανες για ιδανικά
με το φακό θα σ' εντοπίσω.
Θα σου μιλήσω για πράγματα κοινά
που τ' αγνοούσες.
Τώρα το αίμα χύνεται μονάχα στα τροχαία.
Ήσυχες Κυριακές στο πάρκο με τα παιδιά∙
κάθε Δευτέρα σινεμά.
Ζούμε τα γεγονότα απ' τις εφημερίδες, τον έρωτα
στα εικονογραφημένα περιοδικά.
Στην ταβέρνα πότε-πότε οι φίλοι, ξαναγυρνούμε στα παλιά.
Ο Γιάννης γλίτωσε απ' τα συνδικάτα
-πάνε τα δωρεάν τρεχάματα για τα κοινά-
μπουτίκ η Μαίρη άνοιξε, αντίκες και κεραμικά
-το γυναικείο ζήτημα το ξεπέρασε σωστά.
Κι ο Μάρκος, τι ξενύχτια γράφε-σβήνε στα ντουβάρια
τι λαϊκά συλλαλητήρια, τι ξύλο και κυνηγητά
οργανωτής πωλήσεων τώρα, θυμάται και χαμογελά.
Κι αν απομείναν λίγ' αγύριστα κεφάλια
κρατάνε θέσεις και φυλάκια αλωμένα
παίζοντας -μάταια- τ' αλλοτινά αλλόκοτα θηρία
θ' απελαθούνε νύχτα, για Λίβανο ή Συρία.
Στάσου στο φως να σε φωτογραφήσω.
Μη στρέφεις το πρόσωπο αλλού.
2 σχόλια:
τώρα στα μισά του δρόμου, που αρχίζει μέσα μας το ανάκουστο μουρμουρητό αυτών που πέθαναν κι η εποποιία της καθημερινής τους ζωής αγκυλώνει τη μνήμη,μπορώ ν' αφήσω οχι κελάιδισμα τρυγόνας αλλά το στριγκό κρώξιμο της πέρδικας.
ΤΑΚΗΣ ΚΑΡΒΕΛΗΣ,Κατάθεση,Γαβριηλήδης 2004
ΧΡΥΣΗΙΣ,
Αν το σκεφτείς,όλοι μας έχουμε βαθιά κρυμμένο κι έναν Ορέστη που καραδοκεί να μας σκοτώσει
για εγκλήματα υπαρκτά ή και ανύπαρκτα.
Δεν είναι ανάγκη να 'χουμε γίνει μητροκτόνοι ή να' χουμε πατέρα σκοτωμένο απ' τη μητέρα μας.
Για μας αρκεί η προδοσία του εαυτού μας αρκεί που ανεπαισθήτως στραγγαλίσαμε τη λατρευτή μικρή μας ερινύα τη συνείδηση.
Κάποτε υψώναμε ψηλά του ιδανικού τα λάβαρα. Τώρα ταξινομούμε τα όνειρα
κι εμπορεύομαστε τα αισθήματα
με ληξιπρόθεσμα γραμμάτια ευτυχίας.
ΤΑΚΗΣ ΚΑΡΒΕΛΗΣ-ΚΑΤΑΘΕΣΗ
....................
Ισως όμως, να μην είναι όλα χαμένα..
Δημοσίευση σχολίου