Για τον Γιάννη Κ. που σήμερα θα συναντούσε τον Σεπτέμβρη για 47η φοράΣτον άνεμο ρίχνω μια χούφτα χώμα
Χαράζει το χέρι λέξεις των θλίψεων
Πώς τώρα το χάσμα της σκέψης των ονείρων να γίνει φωνή
Στη διττή της να μετέχει η σάρκα μορφή
Κι οδηγημένη απ' το χέρι η σιωπή να γίνει γλώσσα
Σούρουπο σταματούν οι δεκαοχτούρες το θρήνο
Ροκανίζουν στο πλατάνι οι κάργιες τη μέρα
Ποια λόγια να σου απευθύνω τραυλίζοντας
Ονείρων ξεφτίδια απορρίπτουν τον κόσμο μας
Μ' εγκαύματα μ' εγκαλούν ατέρμονης καταδίκης
Στο ρήγμα τού πένθους βυθίζονται όλα
Κάποτε σου είχα γράψει:
Ο Έρωτας ακυρώνει τη σκοτεινή απώλεια του χρόνου,
Κάποτε σε μιαν άλλη Εποχή.
Φυσάει νύχτα στα σύννεφα των πεύκων
Πλησιάζει όπως πάντα η θλιβερή μουσική
Ο ασίγαστος μονότονος ήχος των αργυρίων
Ποια δικαιοσύνη ερμηνεύει το αβάσταχτο;
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΜΑΡΚΟΓΛΟΥ
(Ονείρων Κοινοκτημοσύνη-2002)
(Ονείρων Κοινοκτημοσύνη-2002)
3 σχόλια:
Xριστίνα για μια αγαπημένη ψυχή
έβγαλα και γώ το μέρες αργίας.
Η απώλεια μας προτρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή
κι όχι απλά να υπάρχουμε.
Το αβάσταχτο πάντα ανερμήνευτο παραμένει αλλά οι αντοχές πάντα θα περισσεύουν.
Την Καληνύχτα και σταθερά
την αγάπη μου.:))
Καλημέρα Χριστίνα
η ζωή είναι μονότονη και πληκτκή δίχως κάποια αγαπημένα μας πρόσωπα.
Όμως στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε την ανάμνησή τους ζωντανή, να τα κάνουμε να αισθάνονται όμορφα, μέσα στην καρδιά μας, το καινούργιο τους στέκι...
Πολλά φιλιά!
@Μαρία μου, πολλά τα ανερμήνευτα τελικά...εκτός από το αβάσταχτο, είναι και το επιμελώς κρυμμένο!
Δεν πειράζει όμως, αντέχουμε!
Καλή εβδομάδα (εδώ όχι απλώς βρέχει..ρίχνει καταρράκτες!)
Φιλιά
@Καλησπέρα Στέλιο,
ευχαριστώ για τα ωραία σου λόγια, δίκιο έχεις..απλά κάποιες ημέρες τις έχουμε σημειώσει και χαρακτηρήσει μέσα μας πολύ συγκεκριμένα, που δεν γίνεται το μυαλό να αποφύγει τους συνειρμούς..
Μια υπέροχη εβδομάδα σου εύχομαι και να είσαι πάντα καλά
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου