Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ...

"...Οι τόποι που γνωρίσαμε δεν ανήκουν μόνο στον κόσμο του χώρου,
όπου τους τοποθετούμε για μεγαλύτερη ευκολία.

Δεν ήταν παρά μια λεπτή τομή ανάμεσα στις συνεχόμενες εντυπώσεις
που σχημάτιζαν την τότε ζωή μας
η ανάμνηση ορισμένης εικόνας
δεν είναι παρά ο καημός για ορισμένη στιγμή που πέρασε
και τα σπίτια, οι δρόμοι, οι λεωφόροι,

όλα είναι φευγαλαία, αλίμονο!, σαν τα χρόνια."
ΜΑΡΣΕΛ ΠΡΟΥΣΤ - ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ


ΑΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΩΡΑ
Ανάμεσα νύχτας κι αυγής σφηνωμένη βρήκα την άωρη ώρα.
Ασεβής ευθυμία πουλιών με ξύπνησε τόσο νωρίς
και βγήκα στων σκοταδιών την άμπωτη.
Το μπαλκόνι μου ήσυχα λάμνει
στ' αβαθή χρώματα.
Ονειρεύονται ακόμα οι κήποι
ερχομό αγνώστων ανθέων.
Αργά ξεδιπλώνεται ο περιβόητος ορίζοντας
σαν φθηνή κορδέλα του μέτρου.


Με λήθη μοιάζει η θάλασσα : μας ξέχασαν.
Με λήθη μοιάζει το άπειρο : Απειρος λήθη.


Ενα καϊκι ξεκουρδίζεται στο βάθος,
το παίρν' η απόσταση και παίζει.
Μουρμουριστά των χρωμάτων η στάθμη ανεβαίνει.
Με βήμα περιπάτου πλησιάζουνε τα σχήματα.
Ξυπνάει ένα λευκό κουπί,
φτεροκοπάει μια στέγη,
ένα παραθυρόφυλλο σπαρτάρισε.
'Εντρομο αφυπνίζεται κάποιο καμπαναριό,
ένοχο : η πίστη πρέπει να ξυπνάει πρώτη.
Πρώτη απ'όλα.
Με βήμα περιπάτου πλησιάζουνε τα σχήματα.
Διαγράφονται κλειστές οι πόρτες
και τα όρια πεισμώνουν.
Σ' ενέργεια βγήκαν τα βουνά
και σε γυρίζουν πίσω.
Κι'εσύ προσδοκία πού πας?


Εχουν ξυπνήσει από ώρα οι αρνήσεις.
Κι'εγώ, εγώ που είμαι και ονομάζομαι
προχωρημένη ώρα,
τί γυρεύω ανάμεσα σε τούτες τις νήπιες διαθέσεις ?
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ (ΤΟ ΛΙΓΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ 1971)

8 σχόλια:

AERIKO είπε...

Ένα βράδυ γεννήθηκε ένα όνειρο τρομακτικό: η πραγματικότητα είχε γίνει ένας απόκρημνος βράχος που πάνω του ήταν αλυσοδεμένοι οι άνθρωποι. Ένας γύπας κάθε πρωί τους έτρωγε τη μνήμη: δίχως το βάρος του χθες άρχιζαν εύκολα την κάθε ημέρα και μπορούσαν στη χαρά να αφήνονται. Δίχως τη γνώση του χθες κόπιαζαν κάθε φορά από την αρχή στη λύπη. Τη νύχτα το φεγγάρι τους ξανάτρεφε τη μνήμη. Έρχονταν λέξεις εύθυμες όπως και λέξεις του θυμού, της απορίας, της ντροπής και γνώση της ζωής, διαβάζονταν τα λάθη... ώσπου ο γύπας ελευθέρωνε απ' τον πόνο και τιμωρούσε απ' την αρχή με νέα λάθη. Ξύπνησα ιδρωμένη. Όλη τη μέρα έσκαβα στη μνήμη χαμένα ονόματα και απωλεσμένους τόπους. Όλη τη νύχτα λύπες επούλωνα.
Μαρία Αρχιμανδρίτου

Βέβαια επιμένω σταθερά.!!Με μνήμη και με ληθη να μην ζούμε ποτέ στο λίγο την στιγμή μας.!
Όμορφο βράδυ Χριστίνα μου με την αγάπη μου σταθερά.Χαμόγελο και Φιλί.!:)

XRISTINA G.V. είπε...

"Μια ανθρώπινη ζωή με κάποια αξία είναι μια συνεχής αλληγορία" ΚΗΤΣ
Ναι Μαρία, με μνήμη και με λήθη, αλλά και με τη φαντασία εκείνη, που ερμηνεύει την πραγματικότητα.
Καλό βράδυ και την αγάπη μου!

Ανώνυμος είπε...

Καλές Γιορτές Χριστίνα

Καταπληκτικό το blog σου!

Και υπέροχη η δουλειά σου με τα video

θα ήθελα να αναρτήσω στο blog μου το Τελευταία Φορά της Αλκηστης

Τα ξαναλέμε

XRISTINA G.V. είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και αντεύχομαι για Καλά Χριστούγεννα και να περάσεις αυτές τις ημέρες όπως εσύ θα ήθελες καλύτερα.
Οσο για το βίντεο, αν και δεν χρειάζεται να ζητάς άδεια, με τιμά η ερώτησή σου αλλά και η προτίμησή σου. Να περνάς καλά!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλημέρα Χριστίνα
χρόνια πολλά, καλές γιορτές!!
Πολλά φιλιά!!!

XRISTINA G.V. είπε...

Καλές Γιορτές Στέλιο μου και από εδώ! Να περάσεις υπέροχα!
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχες ονειρικά δεμένες και οι εικόνες σε αυτό το video να δεσμεύουν μνήμες και στίχους...

Με λήθη μοιάζει η θάλασσα : μας ξέχασαν.

Με λήθη μοιάζει το άπειρο : Απειρος λήθη

XRISTINA G.V. είπε...

"Ο Χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός..." Γ.ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ
Λήθη..από μηχανής Θεός ή νέμεσις?
Και ποιός μπορεί να απαντήσει στα σίγουρα..?
Μια Καλή Χρονιά εύχομαι να έχεις συν-Οδηπόρε!!