via FoxyTunes
Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη
που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται
με μια βουή ωκεανού.
Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν
καινούργια λόγια απ'το στεγνό μου στόμα.
Τ'απόθεσα χωρίς καμμίαν εγγύηση, παράλογα
σ'ένα μπουκάλι και τ'όριξα στην άσφαλτο.
Ηξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω
μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου
κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.
που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται
με μια βουή ωκεανού.
Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν
καινούργια λόγια απ'το στεγνό μου στόμα.
Τ'απόθεσα χωρίς καμμίαν εγγύηση, παράλογα
σ'ένα μπουκάλι και τ'όριξα στην άσφαλτο.
Ηξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω
μα δε βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου
κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.
Τιτος Πατρικιος
2 σχόλια:
Στη θαλασσα του χρονου
παντα "οι συνετοι"
ειναι που ναυαγουν.
Η ψυχη ποτε δε γερναει
κι εχει χρεος ν`αντιστεκεται ,
ν`αγκαλιαζει το ονειρο της
και στους προποδες καθε
πικρου συλλογισμου
να τιναζει ολες τις
προβλεψεις.
Καλημερα Χριστινα απο εναν εντελως
καλοκαιρινο Νοτο. :))
Ετσι είναι Μαρία..αλλά είναι κάτι στιγμές που το μυαλό βλέπει μόνο "..Το αυστηρώς φρουρούμενο μέλλον κι η αρπαγή του στο τέλος απ'αυτό : Tο ανώφελο."(Κ.Δημουλά)
ένα υπέροχο κυριακάτικο απόγευμα εύχομαι !!
Δημοσίευση σχολίου