Σάββατο 24 Μαΐου 2008

ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ

Θὰ φύγω σὲ ψηλὸ βουνό, σὲ ριζιμιὸ λιθάρι
νὰ στήσω τὸ κρεβάτι μου κοντὰ στὴ νερομάνα
τοῦ κόσμου ποὺ βροντοχτυποῦν οἱ χοντρὲς φλέβες τοῦ ἥλιου,
ν᾿ ἁπλώσω ἐκεῖ τὴν πίκρα μου, νὰ λυώσει ὅπως τὸ χιόνι.
Μὴν πιάνεσαι ἀπ᾿ τοὺς ὤμους μου καὶ στριφογυρίζεις
ἄνεμε!
φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αὐγερινέ μου!
Φέξε τὸ ποροφάραγκο! Βοήθα ν᾿ ἀνηφορήσω!
Φέρνω ζαλιὰ στὶς πλάτες μου τὰ χέρια τῶν νεκρῶν!
Στὴ μιὰ μεριὰ ἔχω τὰ ὄνειρα, στὴν ἄλλη τὶς ἐλπίδες!
Κι ἀνάμεσα στὶς δυὸ ζαλιὲς τὸ ματωμένο στέφανο!
Μὴ μὲ ρωτᾷς καλέ μου ἀϊτέ, μὴ μὲ ξετάζεις ἥλιέ μου!
Ρίχτε στὸ δρόμο συνεφιὰ νὰ μὴ γυρίσω πίσω!
Κυττάχτηκα μὲς στὸ νερό, ἔκατσα καὶ λογάριασα,
ζύγιασα τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ τοῦ κόσμου. Κι ἀποφάσισα,
νὰ γίνω τὸ μικρότερο ἀδερφάκι τῶν πουλιῶν!

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

2 σχόλια:

AERIKO είπε...

Απιστευτο...ενα απο τα πιο αγπημενα μου τραγουδια.Στο αιμα σου
κυλα o παλμος της αδουλωτης κρητικης ψυχης.
Καλο κι αναλαφρο Ξημερωμα και καλη νεα εβδομαδα.Την αγαπη μου.:))

XRISTINA G.V. είπε...

ειναι από αυτά που στο άκουσμά τους με διαπερνά μια μικρή ανατριχίλα..
Τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου, ο προορισμός μου το καλοκαίρι είναι.. μονόδρομος!! και φυσικά όλα τα επόμενα..οχι οτι δεν υπάρχουν άλλοι υπέροχοι τόποι αλλά από τον ουρανό, τον ήλιο, τον αέρα ως και τη θάλασσα νοιώθω μια ενέργεια εντελώς διαφορετική! Δεν έχω καταφέρει να το εξηγήσω ακόμη...Καλό ξημέρωμα Μαρία!